یکی از مشکلاتی که در وب فارسی با آن مواجه هستیم، محدودیت فونت است. متاسفانه در وب فارسی ما محدود به سه فونت هستیم که بر روی تمامی سیستم ها نصب شده است. فونت arial, Tahomaو mono-type تنها فونتهایی هستند که می‌توانیم از آنها استفاده کنیم در حالی که برای زبان انگلیسی حداقل نزدیک به 10 فونت در دسترس است.

از مدتها قبل طراحان از شیوه های مختلفی برای استفاده از فونت‌ها در وب استفاده کرده اند. یکی از شیوه های رایج، جایگزینی متن با تصویر بود. طراح متن مورد نظر را با فونت مورد نظرش در نرم افزار گرافیکی می‌نوشت و آن را به طرح خود منتقل می‌کرد. این شیوه محدودیت ‌هایی را به همراه داشت که یکی از آنها بالا رفتن حجم صفحات وب بود. بعد از مدتی طراحان به فکر استفاده از شیوه های دیگری افتادند که یکی از این شیوه‌ها استفاده از تکنیک sIFR بود. در این متد، فونت خود را داخل یک فایل فلش قرار می‌دهید و یک فایل جاوااسکریپت را نیز به صفحه خود اضافه می‌کنید. این فایل جاوااسکریپت در هر جایی که قرار بود فونت مورد نظر نمایش یابد، متن آن بخش را مخفی می‌کرد و به جایش یک فایل فلش را قرار می‌داد که همان متن را با فونت مورد نظر شما نمایش می‌داد. این فایل فلش قابلیت خوبی داشت و با کوچک شدن عرض صفحه قابلیت scaleشدن را دارا بود و به هم ریخته نمایش داده نمیشد ولی این شیوه نیز محدودیت های خود را داشت.
نخست اینکه باعث کندی صفحه می‌شود و کاربر حتماً باید جاوااسکریپت و فلش را بر روی مرورگرش فعال می‌کرد تا بتواند فونتها را ببیند. مورد دوم اینکه پیاده سازی این تکنیک بر روی سایت بسیار زمان بر و پیچیده بود. در نهایت مشکلی که برای استفاده از این تکنیک وجود داشت این بود که با زبان فارسی مشکل داشت. متن فارسی در این تکنیک یا نمایش داده نمیشد و یا به شکل بی هم ریخته نمایش میافت. البته دوستان با کار کردن بر روی فایل های sIFR توانسته بودند که مشکل نمایش حروف فارسی رو حل کنند ولی همچنان کپی کردن متنی که توسط sIFR ایجاد شده بود، امکان پذیر نبود.